علی كریمی !
فیفا1 علی كریمی !
فرهاد عشوندی: علی كریمی قهرمان است یا یاغی؟ باید دوستش داشت و او را دن كیشوتی نامید كه قیام كرده ضد پلشتی های فوتبال یا باید گفت یكی از همه آنهایی است كه بلوایی می كند چون به حقش نرسیده؟ راستش علی كریمی را هیچ وقت نباید صفر یا صدی دید. درست به عكس خودش كه در بلوایی كه راه انداخته، خودش را خیر مطلق می داند و برایش به هر كار ناثوابی هم دست می زند و بعد می گوید دعوا است دیگر! حلوا كه خیر نمی كنند. علی كریمی را برای گذشته اش همگی می ستاییم. تردیدی هم نیست. نه فقط برای جادویش با توپ كه برای مچ های همیشه گره كرده اش. برای رگ های غیرت بیرون زده اش در مسیر احقاق حق دختران ملی پوش فوتبالیست. مادری كه داغ دیده و پسر بلند قامتی كه رویایش یك لحظه دیدنش بوده است. برای همه مسئولیت های اجتماعی كه خودجوش انجام شان داده و منتی هم بر سر كسی نداشته. اما همین اسطوره خوبی ها كه حتی تا تختی هم بارها قیاسش كرده ایم، همیشه گلی بوده كه خار هم كم نداشته. از دعواهایش با دایی، حامد كاویانپور، نساختن با یكی مثل ابوالفضل جلالی و دیگر رفقایش گرفته تا لگد زدن به بطری آب و قهر كردن به خاطر نخوردن مك دونالد و قاط زدن هایی كه فراموش شدنی نیستند. به جهت اینكه او هم با همه مناعت طبعی كه داشته، كم از آن سلفی های معروف حسین هدایتی وار ندارد. برای همه تصمیم های فوتبالی كه از وقتی خودش بی ابوالفضل جلالی و بی محمودرضا فاضلی گرفته و خیلی درخشان نبودند هم نمی توان خرده ای از او گرفت كه علی كریمی است دیگر. به كسی چه كه گروهی می گویند اگر فدراسیون فوتبال و كمیته تعیین وضعیت بازیكنانش شكایت او را بدون اصرار بر ریختن آن 44 میلیون تومان كذایی اگر قبول می كرد، كار به این جا ها نمی كشید اما هرچه هست، علی كریمی مسیری را شروع كرده كه منطق گفتارش درست است. حتی وقتی به علی كریمی می گوید كه بیفتد دنبال پلشتی های فوتبال، پر بیراه نمی گوید اما این آقای قهرمان، درست از جایی همه چیز را خراب می كند كه به قول رسول مجیدی: «چت ها را می ریزد توی كانال ها!» اینكه هر كسی را خوشش نیاید، دلال بنامد و عامل این و آن كه نشد استدلال برای افشاگری. اینكه چت خصوصی دو نفر را منتشر كند، كجایش اخلاقی است؟ اینكه همه حرفی كه علی كریمی در تمام این مدت زده، 4 تا مصداق عجیب نداشته و یا قبلا گفته شده بوده و یا مصداق عینی نداشته است حرف هایش؛همه و همه فقط سبب می شوند در این جنگ فرسایشی، باور حامیانش هم به او سست شود. او كه در تمام سال های ستاره بودنش هیچ وقت حاضر به رفتن در برنامه ای زنده نشده بود، حالا فریاد می زند، میكروفن می اندازد و حریف می طلبد برای مناظره. خودش هم خوب می داند كه الان آنتن دادن به وی در توان هیچ كسی نیست اما باز می گوید و بعد افترا دلالی می زند به عادل فردوسی پور. بدون شك كریمی راست می گوید كه تیغ تند انتقاد عادل فردوسی پور، هیچ وقت در این سال ها برای مهدی تاج مثل سایرین برنده نبوده است و همیشه مماشاتی داشته اما این ها دلیل ایراد افترا فساد نیست كه همین برنامه كم از علی كریمی نگفته و پای او نایستاده است! درست مثل آمار اشتباهی كه درباره سردبیر سابق و خوشنام روزنامه خبرورزشی و انتقاد از كی روش گفته بود. مردی كه به خاطر ایستادگی به پای عقایدش صدمه های شغلی زیادی دید اما تیم ملی كشورش را تنها نگذاشت. كریمی اما حق خود می داند كه در این دعوا هر آنچه به ذهنش می رسد را بگوید. او می خواهد و می گوید. یكی هم مثل مهدی تاج، دوستانش در اصفهان و چند نهاد دیگر هم راهكاری كه بلدند فقط شكایت كردن است. اینكه فكر می كنند با گرفتن علی كریمی و منعش از حرف زدن، می توانند این بلوا را بخوابانند به قول خودشان. درحالی كه این بحث باید یك بار صحیح و شفاف باز شود. باید علی كریمی بیاید و تمام اسنادش را صاف و شفاف بگوید. سرچشمه این ناپاكی را با دلیل و سند رسوا كند. البته اگر سندهایی مجكمه پسند دارد. اگر هم ندارد و فقط افترا می زده، پای عواقب گفتارش بایستد. راهش اما این نیست كه مهدی تاج بترسد. شكایت كند و البته علی كریمی هم پیشتر و در دوران فوتبالش كسی نبوده كه برای اثبات گفتارش به هر مستمسكی دست بیاندازد. كاش باز هم از این كارها نكند. شاید بهتر باشد همان گونه كه گفته در یك محكمه طوری علنی بایستد و مستدل هر آنچه دارد را بگوید و بعد مشخص شود چه كسی راست می گوید. 4141
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب