قهرمان های مستطیل سبز، پهلوان های جبهه جنگ
فیفا1: جامعه فوتبال ایران شهدای قابل توجهی را به كشور تقدیم كرده است.
عرفان حاج بابایی: آن ها هم مثل همه ما بودند. بعضی هایشان دانش آموز و دانشجو، بعضی هایشان كارگر و كارمند، بعضی هایشان هم هنرمند و ورزشكار. آنها هم مثل همه ما زن و زندگی و خانواده داشتند و به آن پایبند بودند. اما درست در بزنگاهی تاریخی، تصمیمی والا گرفتند و با گذشتن از همه چیز، حفظ خاك و كیان وطن را ترجیح دادند.
صحبت از انسان های شجاع و فداكاری است كه با نثار جان و سلامتی خود، امنیت ایران را تامین كردند و دست دشمن بعثی را از خاك پاك ایران كوتاه نگه داشتند و با 8 سال ایستادگی در مقابل شرق و غرب، اجازه ندادند حتی یك وجب از خاك این سرزمین زیر چكمه بیگانگان و غاصبین برود.
مقاومت مقدس ملت ایران در هشت سال جنگ تحمیلی، شهدایی را از تمامی اقشار تقدیم جامعه كرد و فوتبالیست ها هم در این بین حضور پررنگی داشتند. در ادامه به مناسبت هفته دفاع مقدس مروری خواهیم داشت بر ستاره هایی ایستادن در مقابل توپ دشمن را به بازی با توپ چهل تكه در زمین های خاكی ترجیح دادند:
شهید مهدی رضایی مجد؛از قیاس با مارادونا تا جبهه
شهید مهدی رضایی مجد را می توان یكی از خاص ترین چهره های تاریخ فوتبال ایران به حساب آورد. كاپیتان تیم ملی فوتبال جوانان ایران كه خیلی زود توانست پیراهن پرسپولیس را به تن كند و می توانست مانند هم دوره ای هایش مثل امیر قلعه نویی، محمد پنجعلی و مجید نامجومطلق به یك چهره ماندگار در فوتبال كشورمان تبدیل گردد، هدف والاتری را برگزید و برای دفاع از خاك میهن راهی جبهه های جنگ شد. او كه روزگاری خودرا با ماردونا مقایسه می كرد و سودای حضور در فوتبال اروپا را داشت، به مقام والای شهادت نائل آمد تا نامش نه فقط بعنوان یك فوتبالیست باكیفیت كه بعنوان یك قهرمان ملی جاودانه شود.
رضایی مجد كه زمستان 1342 در محله پاچنار تهران به دنیا آمده بود در تیم های آذر، اكباتان و تهران جوان بازی كرد، سپس به تیم پرسپولیس پیوست و 4 ماه در تمرینات پرسپولیس حضور داشت. با حضور در تیم پرسپولیس می توانست به تیم ملی بزرگسالان هم دعوت شود اما مهدی رضایی مجد دفاع از كشور را به پیراهن تیم ملی ترجیح داد و در نهایت در 10 اسفند سال 65 در عملیات تكمیلی كربلای 5 در منطقه شلمچه به شهادت رسید.
شهید ابوالفضل پارسا؛شهادت درون دروازه
خانواده پارسا در فوتبال ایران معمولا با فرزند كوچك این خانواده یعنی محمد پارسا به یاد آورده می شود. او كه سال 1371 از ناحیه سر گرفتار مصدومیتی شدید شد و به كما رفت، حالا سال هاست كه با وجود به هوش بودن، امكان راه رفتن و حتی تكلم را ندارد تا به شكلی تراژیك برای همیشه از فوتبال كنار برود. با این وجود محمد پارسا تنها عضو فوتبالی این خانواده نبود.
ابوالفضل پارسا، برادر بزرگتر محمد در سال 1345 در تهران به دنیا آمد و در سنین جوانی به تیم بانك ملی پیوست. او هنگامی كه در تیم جوانان بانك ملی دروازه بان شد، یكی از بهترین بازیكنان این تیم به شمار می آمد و همین موجب شد تا در سال 1364 به تیم بزرگسالان بانك ملی دعوت شود و حتی مقابل استقلال هم به میدان برود.
او در سال 1365 عازم خدمت سربازی شد و بطور همزمان در تیم لشكر خرم آباد هم حضور یافت و از دروازه این تیم حراست می كرد و در نهایت در تاریخ 25/5/1365 در صالح آباد ایلام در سالن ورزشی پادگان، به هنگام بمب باران هواپیمای رژیم بعثی عراق به شهادت رسید.
شهدای چوار؛زمین فوتبال به خاك و خون كشیده شد
بمباران شدن یك زمین فوتبال توسط هواپیماهای جنگی جنایتی بی سابقه در سطح ورزش جهان است كه ارتش صدام چنین فاجعه ای را به نام خود ثبت نمود و زمین فوتبال چوار در استان ایلام را به قتلگاه فوتبالیست ها و تماشاگران بی گناهی تبدیل كرد كه حول محور یك توپ گرد دور هم جمع شده بودند.
در روز 23 بهمن 1365 میان دو تیم منتخب چوار و جوانان استان ایلام برگزار در حال برگزاری بود كه بعد از گذشت ده دقیقه از نیمه دوم یعنی دقیقه 55 به ناگاه هواپیماهای عراق از طریق رسیدند و زمین فوتبال را با همه بازیكنان و تماشاگرانش بمباران كردند و به جوانان این مرز و بوم را به خاك و خون كشیدند. دراین حادثه 10 بازیكن، سه كودك، یك داور و یك تماشاگر به شهادت رسیدند و 6 نفر هم جانباز شدند.
فدراسیون فوتبال ایران چند سال پیش در نظر داشت با رایزنی های بین المللی این رخداد را در تقویم فیفا قرار دهد كه تا كنون موفق به انجام این كار نشده است.
254 43 41
منبع: فیفا1
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب