گفتگوی مهر با عكاس پیشكسوت؛
واقعیت هایی از جنگ كه صیاد شكار كرد
به گزارش فیفا1 محمد صیاد عكاس پیشكسوت انقلاب و دفاع مقدس اعتقاد دارد شاتر دوربین شخصیت دارد و عكاس خبری باید هر بار شاتر دوربین خویش را با شرافت كامل بزند تا شخصیتش حفظ شود.
خبرگزاری مهر - سرویس هنر- آزاده فضلی: این روزها نمایشگاهی از تصاویر محمد صیاد هنرمند پیشکسوت عکاسی در مرکز «نبشی» برقرار است. نمایشگاهی که روایتگر تصاویر خبری و مستند این هنرمند از روزهای دفاع مقدس، جنگ هشت ساله تحمیلی و عزیمت از تهران به دل شهرهای جنگ زده و خط مقدم است.
این نمایشگاه دومین بخش از نمایشگاه «عکس از م. صیاد» است. نمایشگاه «عکس از م. صیاد» همسو با رویکرد آرشیومحور مرکز «نبشی» و در دو بخش با محوریت دو مبحث انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی، از سوم مردادماه ۱۳۹۹ برگزار شده و تا ۲۵ مهرماه ادامه خواهد داشت. هر بخش از این نمایشگاه که بیشتر از چندصد فریم عکس را شامل می شود و به روایت خبری و مستند از این دو واقعه می پردازد که ظرفیت نماد شدن و جاودانگی دارند.
این دو نمایشگاه که به وقایع انقلاب اسلامی و دفاع مقدس اختصاص دارد، بعد از نمایشگاه «اقلیم حیرانی» که روایت رنج آوارگان و کوچ کنندگان کرد عراقی و پناه شان به خاک ایران در دوران اعمال فشار حکومت صدام بر آنها بود، برگزار شده است.
این نمایشگاه به عرضه چندصد عکس با توضیح ضمیمه شده به تصویر می پردازد که آن سال ها برای عرضه و ارسال به خبرگزاری های سی. پی. (کانادین پرس) ثبت و آماده می شد.
در کنار این شیوه نمایش، تعدادی عکس در ابعاد بزرگ، لحظه های ناب و قابل تأمل این دوران را به تصویر کشیده اند. تصاویر دوران جنگ تحمیلی از زندگی روزمره مردم ایران در هنگام جنگ شروع می شود و فضای جبهه و خط مقدم، ویرانی ها، مقاومت خرمشهر و اهواز، بمباران های شهری و لحظه های حماسی و تراژیک را به نمایش می گذارد. بخشی از عکس ها هم جسورانه به ضمیر جنگ و خط مقدم و صحنه های بمباران شیمیایی غیرنظامیان و بخش دیگر شانه به شانه مردم در بین صفوف آوارگان غیرنظامی و راهپیمایی های حامی رزمندگان را نمایش می دهد.
«شاتر» شخصیت دارد
ویژگی بارز این عکس ها، بازتاب وفادارانه واقعیت هر رویداد به دور از نگاه جانبدارانه و صحنه پردازی شده است، چونکه محمد صیاد اعتقاد دارد شاتر شخصیت دارد و عکاس خبری باید هر بار شاتر ش را با شرافت کامل فشار دهد تا شخصیت شاتر حفظ شود.
محمد صیاد هنرمند عکاس پیشکسوت و عضو انجمن عکاسان مطبوعات ایران در گفتگو با خبرنگار مهر درباره به نمایش گذاشتن آرشیوی از تصاویر در رابطه با انقلاب اسلامی و دفاع مقدس بیان نمود: در ابتدا باید بگویم که تمایلی برای برگزاری نمایشگاه عکس هایم نداشتم اما با اصرار فرهاد سلیمانی، سیدعباس میرهاشمی، سیف الله صمدیان و دوستان دیگر قبول کردم تا نمایشگاهی از تمامی آثارم در آن سال ها برگزار گردد. عکس ها را در سه بخش آوارگان غیرنظامی کرد، انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و دفاع مقدس به نمایش گذاشتم.
وی درباره سختی های عکاسی آنالوگ در شرایط بحرانی چون جنگ تحمیلی در مقایسه با عکاسی دیجیتال، توضیح داد: عکاسی در سال های گذشته، سختی های خاص خودش را داشت؛ دوران انقلاب اسلامی، تعداد اندک عکاس خبری حضور داشتند و وضعیت در دوران جنگ تحمیلی هم به همین منوال بود البته برخی عکاس ها در جنگ بودند که وابسته به روزنامه ها، ارگان ها و نهادها بودند که خیلی راحتتر از ما که عکاس آزاد محسوب می شدیم، کار می کردند؛ از این جهت که هم امکانات در اختیار داشتند و هم رفت و آمد و ارسال عکس هایشان بدون دغدغه. همینطور ما برای حضور در منطقه باید مجوز می گرفتیم که گاهی این مجوز به ما داده نمی شد اما خیلی مواقع شده بود که برای حضور این دوستان مانعی وجود نداشت.
نگاه بی طرفانه و شخصی یک عکاس، باید بر کارش حاکم باشد اما امروزه با وجود دوربین های دیجیتال، وضعیت عکاسی بگونه ای شده که عکس ها از یک واقعه و رویداد، یکسان شده است صیاد تصریح کرد: البته امثال من و محسن شاندیز، علیرغم مشکلات بسیار کار خودمان را انجام می دادیم و عکاسی می کردیم و دست خالی برنمی گشتیم.
وی با اشاره به اینکه نگاه یک عکاس باید به وقایع، بی طرفانه و خاص خودش باشد، اظهار داشت: نگاه بی طرفانه و شخصی یک عکاس، باید بر کارش حاکم باشد اما امروزه با وجود دوربین های دیجیتال، وضعیت عکاسی بگونه ای شده که عکس ها از یک واقعه و رویداد، یکسان شده است. این مورد به نوع نگاه هر عکاس بر می گردد که باید بر کارش حاکم باشد وگرنه همه عکس ها از یک رویداد، تکراری می شود.
صیاد اضافه کرد: یک بحث دیگر این است که برای اتفاقات و مراسم خاص، عموماً عکاس های خبری اجازه عکاسی ندارند و عکس ها از این اتفاق خاص، در اختیار رسانه ها قرار می گیرد که این مورد به نظر من، نوعی صدمه بشمار می رود.
این عکاس خبری پیشکسوت به عکاسی از نشست های خبری بعنوان سوژه های ثابت عکاسی اشاره نمود و اضافه کرد: در نشست های خبری که افراد نشسته اند و فقط صحبت می کنند، عکاس ها باید از حرکات دست، صورت و قابلیت هایی که امکان دارد توسط سوژه ها ایجاد شود، بهره گیرند و تصاویر متفاوتی ثبت کنند.
وی در پاسخ به اینکه کدام بخش از تصاویر نمایشگاهش را دوست دارد، اظهار داشت: همه عکس ها برایم مثل بچه هایم هستند و برای ثبت همه آنها به یک اندازه زحمت کشیدم و همه را به یک اندازه دوست دارم. شاید اغراق باشد اما عکس هایم را حتی از بچه هایم بیشتر دوست دارم چون برای آنها زحمت کشیدم، اما در طول هشت سال جنگ، حتی خبر نداشتم بچه ام کلاس چندم است!
صیاد در انتها درباره خصوصیت های یک سوژه به جهت اینکه توسط او بعنوان عکاس ثبت گردد، بیان نمود: «شاتر» شخصیت دارد و یک عکاس خبری باید شخصیت «شاتر» را حفظ کند. عکاسی مثل عاشقی است و عکاس باید از جان و دل مایه بگذارد، بنابراین همان لحظه که عاشق سوژه ای می شدم آنرا ثبت می کردم. من در طول هشت ساله جنگ تحمیلی، ۴۴۰ فریم عکس از مناطق جنگی مخابره کردم که شامل وقایع جنگ، اعزام رزمندگان، آزادی اسرا و … بود که نگاتیو این عکس ها الان در دسترسم نیست.
محمد صیادصبور (متولد ۱۳۲۶، بندرانزلی، ایران) یا «م. صیاد» آن گونه که پشت عکس هایش مُهر می زند، از پیشکسوتان عکاسی خبری در ایران است. از سال ۱۳۴۸ وارد کانون خبرنگاران شد و فعالیت حرفه ای خویش را شروع کرد. در سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ با روزنامه آیندگان در بخش های سیاسی، ورزشی و اجتماعی همکاری کرد و در آستانه ی انقلاب، همکاری خویش را با خبرگزاری آسوشیتدپرس شروع کرد که تا سال ۱۳۸۰ ادامه یافت. صیاد از همان آغاز جنگ به صورت مستمر برای تهیه عکس و ارسال آن به جبهه ها می رفت.
عکس های مربوط به دوران انقلاب و جنگ محمد صیاد در کتاب های مختلفی به چاپ رسیده است. صیاد در سال ۱۳۵۹ به خاطر تصاویر مربوط به شکست نیروهای دلتا در عملیات طبس موفق به دریافت جایزه ای برای بهترین عکاس خبری خاورمیانه خبرگزاری ای. پی. (اسوشیتدپرس) شد. او هم اکنون عضو انجمن عکاسان مطبوعات ایران است و در تهران زندگی و کار می کند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب